Het staat bekend als een van de mooiste van Europa; de treinreis van Bar in Montenegro naar Belgrado in Servië. Een reis van elf uur dwars door de Montenegrijnse en Servische natuur. Natuurlijk konden we deze rit niet overslaan en daarom stapte we rond de klok van zeven ons coupéetje binnen op weg naar een nieuw avontuur.
De treinlijn van Bar naar Belgrado is zo’n 476 kilometer lang. Een prachtige rit dat sinds 1976 is gebouwd als prestigeproject van de voormalige Joegoslavische president Tito. De spoorlijn kent 254 tunnels en 435 bruggen; Dwars over de hoge bergen en de groene natuurgebieden dus. De treinrit duurt in totaal zo’n elf uur, maar zoals we inmiddels gewend zijn kan dit gemakkelijk uitlopen. Oorspronkelijk wilde Tito, met de bouw van deze spoorlijn, Bar verbinden met de rest van Europa, maar verder dan Belgrado is hij niet gekomen.
Richting beginpunt Bar
Vooraf hadden we ons via het internet geïnformeerd over de treintijden van Bar naar Belgrado. Je kon ervoor kiezen om overdag of ’s nachts de trein te pakken. Wij kozen ervoor om de trein in de nacht te pakken, maar ik kan me voorstellen dat je de mooiste treinreis van Europa overdag wilt meemaken. Hier heb je wel behoorlijk wat geduld voor nodig. Wij kozen wegens financiële overwegingen voor de nachttrein. Met de bus verplaatste wij ons van Kotor naar Bar. In Bar hadden we zo’n drie uur te overbruggen totdat onze trein vertrok. Het treinstation van Bar ziet er verlaten uit. Er zijn op een enkeling na geen passagiers te bekennen. Omdat we onze slaapplaats in de trein niet
online konden reserveren, moesten we eerst op zoek naar een balie om een couchette te kunnen reserveren. Zoals op ieder ander treinstation in de Balkan, zijn er in het kleine halletje zo’n acht balies beschikbaar maar wordt er maar van een gebruik gemaakt. Waarom zou je, als er verder niemand op het treinstation aanwezig is?
Tekst gaat verder na foto
Aan de balie zat een norse vrouw waarbij we onze couchette konden reserveren. Wij hebben ervoor gekozen om voor twintig euro per persoon een eigen couchette te reserveren. Maar je kan ook kiezen voor een stoel of een gedeelde couchette. Hier zit uiteraard een goedkoper prijskaartje aan vast. We kregen twee grote uitgeprinte tickets die het meeste weghebben van zo’n boardingpass die je krijgt op het vliegveld. Tot onze opluchting was het dus gelukt om onze plek in de trein vast te zetten. Nu nog een paar uur wachten tot onze trein daadwerkelijk vertrekt.
Cevapcici en pljeskavica
Langs de grote weg richting het station vind je wat kleinschalige restaurantjes waarvan we er een uitgekozen hebben voor de lunch. Het is een aanrader om bij een van deze restaurantjes te eten of te drinken, voordat je de trein in stapt. Je bevindt je namelijk tussen de lokale bevolking waarbij je met handen en voeten zult moeten communiceren, tenzij je de Montenegrijnse taal beheerst. Via google proberen we de menukaart te ontcijferen om vervolgens zonder woorden onze keuze aan de serveerster duidelijk te maken. We kiezen voor de cevapcici en de pljeskavica, een soort hamburger in Balkanstyle.
Midden in het restaurant bevind zich een geïmproviseerde barbecue waar de eigenaar tevens serveerster en kok het vlees met veel liefde begint te kneden en klaar te maken. Ondertussen komt er een man vanuit de supermarkt naar het restaurant toegerend met een grote krop sla. Voor onze neus wordt de sla in grove stukken gehakt om er vervolgens een simpele frisse salade voor bij de pljeskavica van te maken. We krijgen vers brood, veel te veel heerlijk vlees en een grote plastic kom vol salade. Naast onze lunch bestellen we een halve liter bier dat nog geen twee euro kost; zo hebben we in totaal voor een tientje ons buikje vol gegeten.
Klaar voor vertrek
Na wat kaartspelletjes en een verkoelend ijsje, kunnen we ons gaan opmaken voor de treinrit. Langzaam druppelt het eerder zo verlaten treinstation van Bar voller met mensen. Grote koffers en rugtassen verzamelen zich op het perron. Na een half uur wachten op het station rijdt er een lange trein het treinstation van Bar binnen. In de Balkan is het gebruikelijk om jezelf niet via de looppaden naar het juiste spoor te verplaatsen, maar letterlijk over het spoor. Een grote horden aan mensen stapt over de stalen sporen heen om bij het tweede spoor terecht te komen. Er stappen grote net geklede mannen uit te trein. Zij konden ons vertellen welk couchette er voor ons klaar stond.
Na een aantal verkeerde coupés te hebben gehad, kwamen we terecht bij onze gereserveerde couchette. We waren blij verrast met waar we terecht gekomen waren. In ons kleine kamertje bevonden zich twee zachte bedden met twee fijne en stevige kussens; Daartegenover konden de handen gewassen worden bij een klein kraantje met daaronder een grote wasbak; Boven de deur konden we onze grote backpacks kwijt, zodat we daar ook geen last van hadden; De kamer was warm, maar omdat het raam volledig open kon, veranderde dit al snel. Kortom, deze nacht konden we slapend reizen in een kamer dat beter uitgerust is dan de gemiddelde studentenkamer.
Tekst gaat verder na foto's
Slapen in de nachttrein
Nadat iedereen zijn plaats in de trein gevonden had, kon de trein vertrekken. De laatste mensen stapte de trein in, de conducteur blies op zijn fluitje en de trein kwam langzaam in beweging. Het is een magisch moment wanneer de trein langzaam in beweging komt en je na uren wachten eindelijk vertrokken bent. Nu het nog licht was, konden we naar buiten kijken. We genoten van de wonderschone natuur en de ietwat krakkemikkige huisjes die zich daartussen genesteld hadden. Naarmate de trein een half uur vertrokken was, konden we ons bed gaan opzoeken om vanuit daar te genieten van de uitzichten. Dwars door beschermde natuurgebieden raasde de trein de nacht in.
We maakten ons op om te gaan slapen. Met een lichtje op hoofdhoogte van het bed kon er nog een paar bladzijdes uit het meegereisde boek gelezen worden. Waarna we onze pyjama’s aantrokken om lekker te gaan liggen. Of nou ja lekker, aan het matras lag het in ieder geval niet. Wel heb je als slaper in een nachttrein veel te maken met hobbelige spoorwegen en het harde geluid van een razende trein. Daar ben je reiziger voor en heb je nou eenmaal mee te dealen. We trokken specifiek voor deze nacht een degelijke pyjama aan, want ’s nachts worden we wakker gemaakt door de grensbewaking van Servië.
Tekst gaat verder na foto
De grenscontroles
Rond een uur of twee ’s nachts bonkte dezelfde net geklede man, die ons eerder de juiste coupé aanwees, hard op de deur. “Passports ready!”, schreeuwde hij hard. Nog doezelend van de slaap pakte we onze ID-kaarten die we voor het slapen gaan klaar gelegd hadden. We maakte onze deur open en stapte slaapdronken het gangpad in. Links kwamen er brede gewapende mannen in uniform onze treincoupé binnen. Net zoals bij de eerdere grensovergangen kregen we eerst de grenscontrole van het land waar we vandaan kwamen, om daarna de grenscontrole van het land waar we naar binnen wilde te krijgen. Een voor een gingen ze de couchettes af. Uiteindelijk kwamen ze bij onze couchette aan. Met strenge blikken pakte ze onze ID-kaarten aan. Ze keken naar de kaart, vervolgens naar mij en vervolgens weer naar de kaart. Uiteindelijk kregen we een goedkeurend knikje en kregen we onze ID-kaarten terug.
Een paar minuten later kregen we ook de Servische grenscontrole aan onze couchette. Ook zij controleerde onze ID-kaarten en keken ons met strenge blikken aan. Het lijkt wel alsof ze allemaal de boodschap hebben meegekregen om zo streng mogelijk te kijken, zodat iedereen zich gaat afvragen of ze nog wel het land in willen. Gelukkig kregen we, na onze ID-kaarten goed bestudeert te hebben, onze identiteitskaarten weer terug. We konden weer gaan slapen.
Aankomst in Belgrado
Rond de klok van zeven werden we wakker. Het was licht geworden en reden het stedelijke gebied in. Het is een gek idee dat we al die tijd aan het reizen zijn geweest op grote hoogte, terwijl wij ons in dromenland bevonden. Iets voor negen bonkte dezelfde net geklede man opnieuw op onze deur. “Beograd!”, riep hij . Eindelijk; We zijn na een reis van zo’n veertien uur aangekomen op onze plaats van bestemming: Belgrado.
Weten hoe wij Belgrado ervaren hebben? Lees dan binnenkort onze volgende blog over Belgrado via www.ontrackwithus.nl. Meer livebeeld en ervaringen? Volg ons dan op instagram via deze link!